تکست رپ اجتماعی

دستمو گرفتو رسیدم به *کودتای رپ*

تا که بگم از هرچی که دیدم*توی جامه ام* 

بگم از همه ی هدفایی*که برای رویاس*

از ادمای بدبخت ، ا *پدرای معتاد*

ا غمو افسرودگیه بی *پایانه شهرم*

خداباهامه هردم ، ولی یه*کوه دردم*

مردم تو خواب باید ببینن *سرزمینه عشقو*

حتی دعوا میکنن سر *صندلیه مترو*

بعد فردین محاله پیدا بشه *باز مرد*

حتی به گذشته هم نمیشه *اعتماد کرد*

ولی میخونم تا شاید دلم اروم *شد یکم*

توی این همه سال هچکسی نبود* پشته من*

شاید دلت به چارتا هزاری خوش* باشه ولی*

تو این شهری که میبینی خیلیا گشنه ان*

خسته شدم از این همه  'ادعای دروغ*

از رسیدن شهرم به  'انتهای سقوط*

از پرسه زدن تواین 'اجتماعه شلوغ*

پس کی ما میرسیم به 'انتهای رکود*

اینجا جز فقر و بی پولی *چیزی نمیبینی*  

پول نداشته باشی تو هیچ *دلی نمیشینی*

ساکن شهری ام که تو *بیماریش گمم*

شاید خیلیا این حرفارو *سیاسیش کنن*

ولی همچی پیداسو به گفتن*نیازی نیست*

چون درده یه ادم فقیر*سیاسی نیست*

بهت حق میدم که بهم *ندی ترفی*  

چونکه حرفام هیچ چیزی جز*حقیقت نی*

همیشه می خواستی دم به تله *ندی بیخود*

سطح شهرو دوازده به بعد *ندیدی تو*

انگا ندیدی تو جووناو *سیانورارو*  

یکمی بچش بوی خون *خیابونارو*